Jesień cudów - Jodi Picoult

Autor: Jodi Picoult 

Tytuł: Jesień cudów

Tytuł oryginału: Keeping Faith 

Wydawnictwo: Prószyński i Sk-a 

Liczba stron: 528

Ile razy zdarzyło nam się wykrzyknąć: „To cud!”, gdy coś pozornie niemożliwego miało miejsce? Ile razy zastanawialiśmy się, czy cuda faktycznie istnieją? Czy możliwy jest nagły powrót do zdrowia osoby śmiertelnie chorej lub w długotrwałej śpiączce? Bo przecież były takie przypadki. I jak wytłumaczyć takie wydarzenie? Czy pacjenci spotkali na swej drodze powieściową Faith?

„Są chwile, które otwierają się jak rozłupany orzech, które zmieniają nasz punkt widzenia w taki sposób, ze później już nigdy nie patrzymy na świat tak samo jak przedtem.”

Faith to siedmioletnia, wydawać by się mogło, zwykła dziewczynka. Ale coś nagle się w niej zmienia, kiedy wraz z matką Mariah przyłapuje swojego ojca na zdradzie. Mariah jest o krok od kolejnego załamania nerwowego i poważnej depresji, a Faith? Faith zaczyna rozmawiać z Bogiem. I Bogiem tym jest kobieta…

Początkowo nikt nie wierzy małej dziewczynce – psychologowie tłumaczą to jako sposób radzenia sobie z rozwodem rodziców – Faith znalazła sobie wyimaginowaną przyjaciółkę, która jest dla niej wsparciem w trudnych chwilach. Ale hipoteza ta zostaje obalona, gdy siedmioletnia dziewczynka, niepraktykująca Żydówka, zaczyna recytować fragmenty Biblii. Często po hebrajsku. A z Biblią nie miała do czynienia przez całe swoje życie. Jak teraz można wytłumaczyć jej rzekomo wymyśloną przyjaciółkę?

Wkrótce wokół Faith zaczyna robić się szum medialny. Ian Fletcher, który specjalizuje się w obalaniu rzekomych cudów i samozwańczych proroków, postanawia zdemaskować oszustwo małej dziewczynki i jej matki. Lecz przypadek Faith coraz trudniej wytłumaczyć – przecież dziewczynka wskrzesiła swoją babkę! A do tego wszystkiego jej dłonie zaczynają krwawić, co wszystkim przypomina stygmaty…

„Można w coś naprawdę mocno wierzyć - mówi Faith - a mimo to się mylić.”

Czy w takim razie Faith mówi prawdę? Czy naprawdę rozmawia z Bogiem, który objawia jej się w postaci kobiety? Co na to Kościół, czy nie potraktuje małej Żydówki jako heretyczki? A co z ojcem Faith, który dotychczas trzymał się na uboczy całej sprawy – czy on również wierzy swojej córeczce, tak jak wierzy jej Mariah?

Wielokrotnie spotykałam się z Jodi Picoult podczas lektury jej książek. Od razu przyznaję się bez bicia, że jestem jej fanką, bowiem Picoult pisze w sposób niesamowity – porusza tematy trudne, często kontrowersyjne, a do tego meandruje między psychologią, medycyną i prawem, czując się w tych tematach, jak ryba w wodzie. Ponadto Picoult pisze tak, że do końca nie wiadomo, co się wydarzy. Również i w tej powieści non stop zastanawiałam się, co ten Ian knuje. Styl Autorki rozpoznawalny jest na pierwszy rzut oka – nikt nie pisze w taki sam sposób, jak robi to Jodi Picoult.

Przechodząc jednak do recenzowanej pozycji, czyli książki o tytule „Jesień cudów” – mimo tego, że według mnie, jest to najsłabsze  z dzieł Picoult, które miałam okazję przeczytać, wciąż ma w sobie tę magię, które mają poprzednie. W tym wypadku nawet więcej w niej magii, poprzez występujące w niej cuda i wątek religijny.

„Nie sądzę, byśmy mieli możliwość wyboru osoby, którą kochamy - szepcze Ian. - Po prostu ją kochamy.”

Prócz wątku religijnego i wątku czynionych przez Faith cudów, mamy również wątek miłosny oraz wątek matki. Wątek miłosny, jak to wątek miłosny, nie może być przyjemny i nieskomplikowany, bo wtedy pewnie byłby nudny. A tu mamy ciekawe zawiłości i niepewność, czy bohaterom w końcu wszystko się uda i dostaniemy wyczekiwany happy end. Jeśli chodzi o wątek matki, tutaj przedstawione mamy trudy tego „zawodu”, szczególnie jeśli chodzi o wychowanie i opiekę nad bardzo wyjątkowym dzieckiem, jakim jest Faith. Tutaj plus za wielowątkowość i wielowymiarową analizę różnych problemów – wszak w życiu również nieszczęścia chodzą parami.

Bardzo podoba mi się gra słów, na którą od początku chcę zwrócić uwagę. W powieści znajdziemy wiele takich przykładów, ale najważniejszym z nich jest sama Faith. Jej imię w języku angielskim oznacza wiarę, co już od początku zwraca nam w pewien sposób uwagę na drugie dno tej historii. Początkowo mamy wrażenie, że będzie to historia o rozwodzących się rodzicach i o problemach małej córeczki, a tutaj, gdzieś z ukrycia, wyłania nam się druga część fabuły, jaką jest tytułowa jesień cudów.

Szczerze przyznam, że nie potrafię znaleźć w tej powieści słabych stron. Nie dlatego, że jestem fanką Jodi Picoult, nie. Wszystko dlatego, że ta książka nie ma słabych stron. Pomijając to, że w moim osobistym odczuciu były lepsze pomysły na fabułę, to „Jesień cudów” i tak jest rewelacyjną książką, którą warto przeczytać. A do tego wszystkiego, zaskoczy nas zakończenie, które daje do myślenia (mnie nieco rozczarowało, ale również ogromnie zaintrygowało).

Wszystkich tych, którzy jeszcze nie mieli przyjemności zapoznać się z powieściami Picoult ogromnie zachęcam do nadrobienia strat – myślę, że warto, bo nie są to płytkie opowiastki i przyjemne czytadełka, o nie. Tutaj mamy problemy, o których często nie ma się pojęcia na co dzień (chociażby powieść „Krucha jak lód”). Z każdą kolejną powieścią uczę się czegoś nowego. Otwieram siebie i swoje oczy na otoczenie. Naprawdę warto…

Moja ocena: 8,5/10